සම්මාන හා අවමාන

සම්මාන ගැන හදිසියේ මතක් වුණේ බ්ලොග් ලියන්නන්ට සම්මාන දෙන "නෙළුම් යාය" සම්මාන උළෙල  නුදුරු දිනෙකදී පැවැත්වෙන බව දැක්කමයි. හැබැයි මේ කතා කරන්න යන්නෙ ඒ ගැන නොවෙයි. පොදුවේ සම්මාන ගැන.

සම්මාන විවිධාකරයි. 

විවිධ අරමුණු මත විවිධ පුද්ගලයින් හා සංවිධාන නොයෙකුත් ක්ෂේත්‍රයන්හි සම්මාන පිදීම  අරුමයක් නොවෙයි.

ඒ වගේම සම්මානයක් ලැබෙන්නේ නම් දෙන්නේ කවුද, කවර පරමාර්ථයකින්ද යන්න වැදගත් සේ නොසළකා සම්මාන ගැනීමද අරුමයක් නොවෙයි.

ලී හෝ ලෝහ කෑල්ලක් නැත්නම් කඩදාසි සහතිකයක් වෙනුවෙන් කුළල් කාගැනීමද  විටෙක ජුගුප්සාජනක වුවද සම්මාන ඉදිරියේ එවන් වඳුරු නැටුම් නිතර සිදුවෙනවා.

සමහර සම්මාන රාජ්‍ය සම්මාන. සමහර සම්මාන පුද්ගලයින් පෞද්ගලිකව හෝ සංවිධාන අටවා ගෙන දෙන සම්මාන. 

තවත් සමහර සම්මාන පුද්ගලයෙක් වෙනත් සංවිධාන එක්ක සම්බන්ධ වෙලා දෙන ඒවා. සමහර විට එළිපිටම දෙනවා. නැත්නම් 
සංවිධාන යට ගහල පුද්ගලයින්ම දෙනවා. 

ඒවට කියන්නෙ hidden agenda මත දෙන සම්මාන කියලයි. 

කොහොමත් කොයි සම්මාන උළෙලක වුණත්   hidden agenda නැත්තෙ නෑ. එළියට පේන අරමුණු වලට හාත්පසින් වෙනස් උවමනාවන් තියෙන්න පුළුවන්. කොටින්ම සම්මාන අහිංසක නෑ.

ගොඩක් වෙලාවට සම්මාන දෙන අය හිතන්නෙ "අපිනෙ දෙන්නෙ. තොපි කටපුක වහං දෙන දේ ගනිල්ල" කියලයි. ඒත් ලී පතුරු, ලෝහ කෑලිත් එක්ක සල්ලි පොදියකුත් දෙනව නං කටපුක වහං උන්නත් කාරි නෑ.

එහෙමත් නැතිව කට වහන්නෙ මොන කෙංගෙඩියකටද ....කියන්න තියෙන දේ කියන්නෙ නැතිව.

හැබැයි වැරදි, අඩුපාඩු ගැන කියද්දි දමල ගහන ආයුධයක් තමයි "කියන්න ලේසියි, කරන්න අමාරුයි", නැත්නං "පිඟන් හෝදද්දි තමයි බිඳෙන්නෙ", වගේ කතා කියන එක.

අලුත්ම ප්‍රහාරය තමයි "විවෙචනය නොකර ඇවිත් කරන්න" කියන එක. ඒකට මම දෙන උත්තරේ තමයි "කෑම රහ බලන්න කෝකියෙක් වෙන්න ඕනෙද?"

                                                                                                                        ******************************

                           රයිගම් ටෙලි සම්මානය        ජනාධිපති සිනමා සම්මානය       

මීට පෙර වතාවක නෙළුම් යාය බ්ලොග් සම්මාන ගැන 
ලියද්දි ජාතික තලයේ සම්මාන උත්සව දෙකකට සම්බන්ධ වුණ එක සඳහන් කළානෙ.

ඒ 2005 අවුරුද්දෙ "ජනාධිපති සිනමා සම්මාන" උළෙලේ සම්බන්ධීකරණය හා අධීක්ෂණය කරමින් අනගි සම්මාන උළෙලක් පවත්වන්න  විශාල වැඩ කොටසක් කළා වගේම 2004 "රයිගම් ටෙලි සම්මාන" උළෙලේ පිටපත හා ප්‍රසංග කළමනාකරණයෙනුත් දායක වුණ එක ගැන පම්පෝරියක්.

මේ උත්සව වලට ආරාධානා පත්‍ර යවන්නත් අපි සම්බන්ධ වුණා. BMICH එකේ ප්‍රධාන ශාලාවෙ තිබුණ නිසා ආසන සීමා සහිතයිනෙ. ඇරත් මේ සම්මාන උත්සව වලට සහභාගි වෙන්න ලොකු ඉල්ලුමක් තිබුණ නිසා ආරාධනා පත්‍ර සීමා කිරීමත් ලේසි පාසු වුණේ නෑ. 

අනෙක BMICH එකේ පුංචි ශාලාවක තිබ්බත් BMICH නම හංදා සම්මානෙ වැදගත්කම වැඩියි කියල සාමාන්‍ය පිළිගැනීමක් තියෙනවනෙ.


ඔය සමහර සම්මාන උත්සව හෝටල් වල වෙඩිං උත්සව, වෙන එක එක සාකච්ඡා සම්මන්ත්‍රණ තියන තැන්වල කකා බිබී සම්මාන දෙන එකත් මාර පොෂ් වැඩක් කියල සමහරක් සංවිධායකයො හිතනවනෙ. ඒත් ඒක වෙනම පැළැන්තියක පොරවල් කියල පෙන්නන්න කරන මෝඩ චූන් වැඩ. ඒවට යන සල්ලිත් සම්මාන ලාභීන්ටම දෙන්න තරම් සමහරු නිහතමානී නෑ. "නැත්නම් දෙන්නෙ අපිනෙ. තොපි ඇවිත් ගනියව්" කියල හිතනව වෙන්නත් පුළුවනි.

හැබැයි කිසියම් සම්මාන උළෙලක සම්මාන ගන්න ආවෙ නැත්තං සම්මානෙ අහෝසි කරල ඊළඟ කෙනාට දෙනව කියල ප්‍රසිද්ධියෙ කිව්වොත් ඒකෙන් වෙන්නෙ සම්මානෙ අවමානයට පාත්‍ර වීමමයි.

මීට පෙර එහෙම නොවුණා වගේ ඉදිරියටත් සම්මාන ඒ විදිහට අවමානයට පත් නොවේවා කියල ප්‍රාර්ථනා කරන්න කැමැතියි.

එහෙම කියද්දි මතක් වුණේ. එක්තරා සම්මාන උළෙලෙක්දී ඒ වගේ අවමානයක් කළා. ඒත් උත්සවේට කලිං තීන්දු කළ නිසා අවමානෙ එළියට පෙනුණෙ නෑ.

ජනප්‍රියතම නළුවා හා නිළිය තේරුවෙ පාඨක ඡන්දයෙන්. 

අපි නිර්දේශිත නාමයන් කියද්දි තිරයේ පතිත කරන වීඩියෝ රූපාවලි හා නාමාවලි සකසමින් උන්න. ජූරිය නිර්දේශිත නාමයන් කලිං දවසෙ රෑ ලබා දුන්නෙ අපේ කටයුත්ත පහසු වෙන්නයි. නිර්දේශිත නාමයන් පවා රහසිගතව රැකගැනීම අපේ වගකීමක් වුණා. 

අනෙක් සම්මාන ජූරියෙන් තීන්දු කළත් "ජනප්‍රියතම නළුවා හා නිළිය" සම්මාන ලකුණු අනුව තේරුව නිසා අපිට කල් ඇතිවම දීලයි තිබුණෙ.

හැබැයි සංවිධායකයන්ට එක ප්‍රශ්නයක් තිබුණ. අනෙක් සම්මාන ගන්න සම්මානලාභියා නාවොත් වෙන කෙනෙක්ට ගන්න පුළුවනිනෙ. ඒත් ජනප්‍රියතම සම්මානෙ එහෙම ගත්තම නිකං අඩුවක් වගේනෙ. අනෙක දේශපාලන නායකයෙක් අතින්. එතකොට කොහොමත් විචිකිච්ඡාවයිනෙ.

ඔය දේශපාලකයින් ගෙන්නල සම්මාන දෙන එක තරං තවත් අවමානයක් නෑ තමයි. සුදෝ සුදු වස්ත්‍රාභරණයෙන් සැරසුනාට ඔය පංචස්කන්ධ කුණු වෙලා ඕජස් ගලනව. ඒ ඕජස් මේ සම්මානවල තැවරිලා සම්මානලාභියගෙ අතෙත් තැවරෙනව කියල ගොඩක් සංවිධායකයන්ට තේරෙන්නෙ නෑ. ඒ තරමට මානසිකව දීනයි.


ඉතිං පෙර කී සංවිධායකයො  ඒ බව දන්වල ජනප්‍රියතම නළුවා හා නිළියට පණිවිඩ යැව්ව.

කොහොම හරි ගෙන්න ගන්න ඕනෙ නිසා.

හුටා පරිජාලං...හත්පොළකට තුවාලං...කිව්වැහෙ නළුවා ප්‍රසංගෙකට රට ගිහිං. 

අපිටත් දන්වල  මහ රෑම ජනප්‍රියතම නළුවගෙ නම අයින් කරල, ඊළඟට ලිස්ට් අකේ උන්න නළුවට සම්මානෙ දුන්න.

එයත් මං තමයි ජනප්‍රියතම, පාඨක ඡන්දෙන් ඉහළම මනාපෙ ගත්තු නළුව කියල හිතන් ආඩම්බරෙන් වේදිකාවට සම්ප්‍රාප්ත වුණා. නිවේදකයත් වර නගමින් කිව්ව පාඨක ඡන්දයෙන් වැඩිම ලකුණු ගත්තු වසරේ ජනප්‍රියතම නළුවාට හිමි සම්මානය කියල..

අපිට ඉතිං පුකෙනුත් හිනා.

ඔය වගේ සම්මානෙටත් අවමාන සිද්ද වෙනව. 

රාජ්‍ය සාහිත්‍ය, ස්වර්ණ පුස්තක වගේ සාහිත්‍ය සම්මාන වලදිත් මීට වඩා අවමාන සිද්ධ වෙලා තියෙනව.
සිනමා, ටෙලි සම්මාන උළෙලවලත් මීට නොදෙවෙනි දේ වෙනව.

මම නං සම්මාන උත්සව වලට යන්නෙ කලාතුරකින්. ගොඩක් වෙලාවට හිතෛෂීන්ගෙ ඉල්ලීම් ඉවත දාන්න බැරි වුණාම.

හැබැයි මට සම්මානයක් තිබුණොත් දේශපාලකයො වගේ අනාථ වෙච්චි උන්ගෙන් සම්මාන ගන්නෙ නං නෑ..

එකම වතාවයි එහෙම අරං තියෙන්නෙ. බොහොම කාලෙකට ඉස්සර.


ඒ කතාවයි, තවත් සම්මාන-අවමාන කතායි මී ළඟ "නොකී කතාව" ට පාදක වෙනව.




පසු සටහන
මොන මොන විවෙිචන මැද්දෙ වුණත් නොසැලී තමන්ට ඕනෙ හැටියට නෙළුම් යාය සම්මාන උළෙල හෝටලේක හරි පවත්වන එකම මදැයි.
ඒ හංද ඔන්න පෝස්ටරෙත් මෙතෙන්ට දැම්ම.