කජුගහ මුදුණේ ටකේ බඳින්නේ.....

රසික හරිශ්චන්ද්‍ර සූරියඅාරච්චි නම් වූ මගේ සරසවි සගයා නිතිපතා ලියන "රසිකොලොජි" බ්ලොග් එකේ මෑත සටහනක මෙ‍සේ ලියා තිබුණා.


හෙන්රි වර්ණකුලසූරිය යනු වෘත්තියෙන් මැවිසුරුවෙකි. විශ්ව විද්‍යාලයෙන් පිටවීමෙන් අනතුරුව කලක් නාවික හමුදාවේ ද සේවය කළ අයෙකි. වත්මනෙහි ද මැද පෙරදිග රටක මැවිසුරුවෙකු ලෙස සේවය කරන්නෙකි.

එහෙත්, එදා මෙදා අතරතුර ඔහු ගේ ජීවිතය කවි පොත්, කෙටිකතා පොත්, නවකතා, පුවත්පත්, ගුවන් විදුලිය සහ සිනමා සිත්තම් හරහා ඇදී ගිය විසිතුරු එකකි. ඒ දිවි මගෙහි දී ඔහුට හමුවූ අය බොහෝ ය. ඔහු ලැබූ අත්දැකීම් බොහෝ ය. ඒ ගැන නොකී කතා ඔහු කාලයක් තිස්සේ පුවත්පත් දෙකක තීරු ලිපි ලෙසින් අප හා බෙදා ගත් අතර පසුව එය ග්‍රන්ථයක් ලෙසින් ද ජනගත වුණි.

හෙන්රි වර්ණකුලසූරිය අරඹා ඇති "නොකී කතා" බ්ලොග් අඩවියේ තවමත් පළ වී ඇත්තේ ලිපි තුනක් පමණක් වුවද හෙන්රිගේ කැරැට්ටුව හොඳින් දන්නා මා මෙහි ඊළඟට ලිපියක් පළවෙන තුරු බලා සිටිනේනේ ඉතා උනන්දුවෙන් බව කිව යුතු ය.


වැරැදි අධ්‍යාපන ක්‍රමයේ ප්‍රතිඵලයක් හැටියට වෘත්තියෙන් ඉංජිනේරුවකු බවට පත් වන්නට සිදු වුණත් ඉංජිනේරුවා හඳුන්වන්නට "මැවිසුරුවා" යනුවෙන් සිංහල වචනයක් ඇති බව මා දැනගත්තේ රසිකගේ සටහනෙන්.

ඒ නිසා මේ සටහන අමතක කොට දැමූවත් "මැවිසුරුවා" යන වචනය නම් කිසිදා අමතක වෙන එකක් නැහැ.

හෙන්රිගේ කැරැට්ටුව හොඳින් දන්නා නිසා "නොකී කතා"වක් පළවෙන තුරු රසික ඉතා උනන්දුවෙන් බලා සිටින බවයි අන්තිමේට සඳහන් කරල තිබුණේ.

ඉතිං ඒක දැක්කම හිතුණා  රසිකටත් අදාළ වෙන කැම්පස් කතා ලියන්න ඕනෙ කියලා මේ වතාවෙ  "නොකී කතා"වෙන්. එහෙම හිතුව විතරක් නං බැරියෑ...."රසිකොලොජි" බ්ලොග් එකේ කොමෙන්ටුවක් දාල ඒ බව සනාථ කළා.

"ඉල්ලං කාලා බලං ඉන්න එකයි ඇත්තේ" කියලයි මම කොමෙන්ටුව අවසන් කළේ. නිකං කින්ඩියට වගේ.

ඒකට රසිකගෙ උත්තරේ තවත් ටිකක් ඉල්ලං කන එකක්ම තමයි. කොහොමත් ඒ මිනිහගෙ හැටි. ඒ කාලෙ ඉඳන්ම ඉල්ලං කනව.

 "අපි බය වෙයි ඕවට. සොහොනෙ වුණත් ගෙවල් හදන්නම් !"

මමත් නිකං උන්නෙ නැහැ. ඒකටත් උත්තර දුන්නා මෙහෙම.

" හොඳ හොඳ සෙල්ලං එළිවෙන ජාමෙටලුනේ..." කියලා.

‍හෙන්රිගෙ කැරැට්ටුව හොඳින් දන්නව කියන එකෙන් රසික අදහස් කරන්න ඇත්ත‍ෙ පටු සීමා මායිම් වල හිර නොවී, පුද්ගලවාදී නොවී ඇත්ත ඇති සැටියේ කියාපානවයි කියන එක නම් ඒ ප්‍රකාශය ගෞරවයක් විදිහටයි සළකන්නෙ.

රසිකට කෙලින්ම අදාළ නොවුණත් ඒ කාලෙ සිද්ධ වුණ මගේ ලිවීමේ කලාවට සම්බන්ධ කතාවක් මතක් වුණා. කැරැට්ටුව එළිවෙන ජාතියෙ කතාවක්.

මගේ පළමු කෙටිකතා සංග්‍රහයේ නම "තිරිසන් රාත්‍රිය". එහි එන
"තිරිසන් රාත්‍රිය" කෙටිකතාවට පාදක වෙන්නෙ විශ්වවිද්‍යාල නිවාඩු කාලෙක පිරිමි නේවාසිකාගාරයකට (අක්බාර්-නෙල් ශාලාවට) රාත්‍රියේ ඉතා රහසිගතව ගණිකාවක් රැගෙන ඒමේ සිද්ධියක්.

කතාවෙ විදිහට මේ සිද්ධිය වෙද්දි මා ඇතුළු මිතුරන් කීප දෙනෙකු නිවාඩු කාලෙක විශේෂ ව්‍යාපෘතියක් සඳහා නේවාසිකාගාරයේ ලැගුම් ගෙන ඉන්නවා.

ඇගේ පහස විඳින්නට යන අයට ඊට ඉඩක් ලැබෙන්නෙ නැත්තෙ මේ සුන්දර ගණිකාව කුස ගින්නෙන් හාමත්ව සිටිමේ හේතුවෙනුයි.

"තිරිසන් රාත්‍රිය" පළමු මුද්‍රණය නිකුත් වුණේ මා පේරාදෙනිය විශ්වවිද්‍යාලයේ සේවය කරන අතරතුරයි. Arts Theatre (AT) නොහොත් කලාගාරයේ තමයි මේ පොත දොරට වැඩීමේ උත්සවය තිබුණේ.

මේ අවස්ථාවට මගෙ බැචාල කීප දෙනෙකුත් සහභාගි වුණා. විශ්වවිද්‍යාල ජීවිතයේ ලද අත්දැකීම් මත ලියැවුණ "තිරිසන් රාත්‍රිය" පොතේ එන කෙටිකතා මොනවාදැයි විපරම් කරන්නට ඔවුන් පෙළඹීම පුදුමයක් නොවෙයි. 

"තිරිසන් රාත්‍රිය" කෙටිකතාව ඊට කලින් "නවලිය" පත්තරේ පළ වෙලා තිබුණට ඒක කවුරුත් කියවලා තිබුණේ නැහැ. (මේ කෙටිකතාව පාදක කරගෙන එනමින්ම අපූරු කෙටිනාට්‍යයක් චන්දිම දෙල්පචිත්‍ර නාට්‍යකරුව වේදිකා ගත කළා.)

පොතේ පෙරවදන කියවපු දැන් ඔස්ට්‍රේලියාවෙ පදිංචි වෙලා ඉන්න එක බැචෙක් මූණ ඇඹුල් කරගත්ත. 

"යකෝ...තෝ ගම කාල. දැන් කොහොමද මං මේ පොත වයිෆ් අතට ගිහිං දෙන්නෙ. ගෑනි අද බලං ඉන්නෙ උඹේ පොත ගේන කල් කියවන්න...."

මගේ අතිජාත මිත්‍රය අවුල් වෙන්න හේතුව මේකයි. 

පෙරවදනෙ මම ස්තූති කරල තියෙනව මා සමග සරසවි ජීවිතයේ අත්දැකීම් බෙදා හදා ගත් බක්කා, මැක්කා, පූසා, ඉබ්බා, කුරුම්බයා, ඩොං
ඩොං, ගල් කොල්ලා, වැල් සිරා, ජිල්බු  ඇතුළු සත්ත්ව සමූහයාට කියල.

ඉතිං මේ කාඩ් (අනවර්ථ නාම) දන්නා භාර්යාවො, දරුවො හිතන්න පුළුවන් මෙයත් අර තිරිසන් රාත්‍රියෙ සිද්ධියට සම්බන්ධ එක්කෙනෙක්ද දන්නෙ නෑ කියල.

"මේකෙන් අපේ ගෑනුත් දැනගන්නව ඒ කාලෙ කැම්පස් එක ඇතුළට ගණිකාවො ගෙනාව කියල. තෝ ගම කාල"

ඔය වගේ ලියවිලි නිසාද දන්නෙ නැහැ රසික හෙන්රිගෙ කැරැට්ටුව ගැන ලියල තිබුණෙ.

රසික විශ්වවිද්‍යාලයට එන්නෙ මට වඩා අවුරුදු දෙකකට පස්සෙ. මම තුන්වන වසරට ළඟා වෙද්දි රසික ෆ්‍රෙෂෙක් (නවකයෙක්).

ඔය කාලෙ අපේ කවි හා වෙනත් නිර්මාණ පළ වුණේ ධර්මසිරි ගමගේ සංස්කරණය කළ "යොවුන් ජනතා" පත්තරේ. කමන්ගෙ නිර්මාණයක් ඉඳහිට පළ වුණත් සතිපතා පත්තරේ මිලදී ගත්තෙ නමින් පමණක් දැන සිටි අනෙකුන්ගෙ නිර්මාණ කියවන්න.

ඔය නම් අතර විටින් විට දකින්නට ලැබුණු නමක් තමයි රසික හරිශ්චන්ද්‍ර සූරියආරච්චි. 

මගෙ මතකය නිවැරදි නම් පේරාදෙනියෙ අපට කලින් ඉගෙන ගත්තු බණ්ඩාර ඇහැලියගොඩ (ප්‍රවීණ ගීත රචක) මට ලියුං කරදහියක් එවල තිබුණ එයා දන්න හඳුනන කෙනෙකුගෙ දරුවෙක් ඉංජිනේරු පීඨයට එනව. පොඩ්ඩක් අඳුනගෙන අවශ්‍ය උදව්වක් කරන්න කියල. ඉඳ හිට කවි එහෙමත් පත්තරේට ලියන රසික සූරියආරච්චි තමයි ඒ දරුව.

මමත් ඉතිං රැග් උණෙන් පෙළෙන කාලෙනෙ. දෙවෙනි වසරෙදි තමයි උණ වැඩිම. තෙවෙනි වසරෙදි ටිකක් උණ බැහැල. අන්තිම වසරෙදි නං ෆ්‍රෙෂාල, ෆ්‍රෙෂීල දිහා බලන්නෙවත් නැහැ.

ජ්‍යෙෂ්ඨ උත්තමයට නවකයෙක් මුණ ගැහුනම අහනව "මොකක්ද තොගේ නම... කොහෙ ඉඳංද තෝ ආවෙ කම්මලට" වගේ ප්‍රශ්න.

ඔන්න එහෙම අහද්දි තමයි රසිකව දැන අඳුනගත්තෙ. නැත්තං සිය ගානක් අස්සෙ කොහෙ හොයන්නද?

මේ මට මතක විදිහට අපි අතරෙ හුවමාරු වුණ මුල්ම දෙබස් කිපයක්.

"තොට කවි ලියන්න පුළුවන් නේද?"
" ඉඳ හිට ලියනව ජ්‍යෙෂ්ට උත්තමය"
"පත්තර වලටත් ලියනව නේද?"
"ඔව් ජ්‍යෙෂ්ට උත්තමය"
"එහෙනං කවි කියන්නත් පුළුවන් ඇතිනෙ. මෙන්න මේ කවි හයියෙන් කියවපං" 

ඒ දවස් වල අපේ කලිසම් සාක්කු වල රෙඩිමේඩ් කැම්පස් කවි තිබුණ. 

එදිරිවීර සරච්චන්ද්‍ර පිටරට ගිය තැන...
සිරිගුණයා අයිලින්ගේ කාමරයට පැන...
දෙන්ඩ පටන් ගති..දෙන්ඩ පටන් ගති
දණ බිම ඇණ ගෙන....
අති උත්තම ශුක්‍ර ධාතු සාරිය හැම තැන....
 
ජ්‍යෙෂ්ඨ උත්තමයො අක්බාර්-නෙල් ශාලාවෙ ඉද්දි පිරිමි නවකයන්ව මුලින්ම දැම්මෙ මාකස් ප්‍රනාන්දු, හිල්ඩා ඔබේසේකර වගේ නේවාසිකාගාර වලට. රසිකත් හිටියෙ මාකස් එකේ.

ජ්‍යෙෂ්ඨයො හවසට යනව නවක‍යින්ව හොයාගෙන නේවාසිකාගාර වලට. දැන හඳුනගන්න. 

රසික මුණගැහෙන්නත් එක්ක මාකස් ප්‍රනාන්දු ශාලාවට යද්දි දවසක් මිනිහව රැග් කරන්න වෙන උත්තමයො තමන්ගෙ කාමර වලට උස්සන් ගිහිංද කොහෙද. අන්තිමේට කාමරේ උන්න අනෙක් උන්ට පාඩම් කරගනියව් කියල ටකේ බඳින කවිය දීල ආව. රසිකටත් ආවම දෙන්න කිව්ව. පාඩම් කරගන්න.

දෙල්ගහ මුදුණේ ටකේ බඳින්නේ.....
ටකේ ලණුව ගෙන xකේ බඳින්නේ..
එළිවෙන ජාමෙට xක නැගිටින්නේ....
xක නැගිටින කොට ටකේ වදින්නේ...

ඒ කවිය නං රසිකට තාම මතක ඇති.

හුටා....මෙන්න බොලේ රසිකට http://rasikalogy.blogspot.com/කවිය කට පාඩම්...
මට අමතක වුණ කොටස් මතක් කරල එවල තිබුණා...
මේකලු මම ලියා දීපු කවිය..

කජුගහ මුදුණේ ටකේ බඳින්නේ.....
ටකේ ලණුව ගෙන xකේ බඳින්නේ..
ජාමෙන් ජාමෙට xක නැගිටින්නේ....
xක නැගිටින කොට ටකේ වදින්නේ...

(x සමානයි ප.)

 වයසට යන කොට අමතක වීම් වෙනව නොවැ...
ඔන්න නිවැරදි කළා...